Dienstag, 28. Januar 2014

E Musikblat-Brief forr de Außenminister

E Gschicht, die wu's Lewe wirklich gschrieb hot
Die Sunn hot an selem 4. März 1987 de Schnee glitzre geloss. E Mikrobus is geger Mittach dorch's verzauwerte Rott-Tal gfahr. Die Musikante im Bus ware wie geweehnlich in bester Laune. Ehre Kapellemaaster, de Sepp, e stämmicher Bayer mit böhmische Worzle, hot vun seine musikalische Weltreise verzählt. Sei bayrischi Musik un sei uricher Witz sin schun in Schottland genauso gut onkumm wie in Frankreich un Amerika. Awwer der Tach hot etwas ganz Außergeweehnliches werre selle, war doch e politischer Aschemittwuchsauftritt vum Außenminister ongsaat. Un wann merr dee aah noch iwerzaaje kennt, e Marsch zu dirigeere, no wär doch die Partie gewunn.
Norr ooner hot sich net an der ufkumm Diskussion iwer deitschi Außenpolitik beteilicht. De Mönchs August is noch vor e paar Monet mit seiner Kapell dorch die grade un lange Gasse vun Johrmark mascheert. Mit der groß Politik do in Deitschland un in der Welt hot er noch net vill onfange kenne, awwer uf de deitsche Außenminister war er schun neigeerich. Es muss doch intressant sein, so e weltberühmte Mann vun nächstem zu erlewe, ne redde zu heere odder sogar uf sei Dirigeere zu blose.
Uf'm Ortsschild war "Bayerbach" gschrieb. De Bus hot beim "Weinzierl" ghall. Polizeiautos ware vor der Wertschaft posteert. Die Musikante hun sich forr de Empfang fertich gemach. Wie des bei große Leit oft passeert, is aah de Außenminister net uf die Minut genau ingetroff. Wie er no kumm is, war sei Gfolgschaft fast greeßer wie die Zahl vun de Onhänger in dem gemietliche Bayerbacher Wertshaus. Drei vun de Lokalpolitiker hun korze Onredde ghall un ehre Genugtuung zum Ausdruck gebrung, daß de Herr Außenminister un Vizekanzler dem kloone niederbayrische Dorf an dem politisch Aschemittwuch die Ehr erwies hot.
Noo is de Ehrengast ans Rednerpult gang, hot e kloone Zeddl aus seim Jankelsack gholl, e korze Blick drufgeworf un glei ongfang zu redde. Die Stimm war noch e bißje haasricher wie am Fernseh, die Sproch awwer klor un deitlich, ohne daß merr unartikuleerte Laute, zwischen a un e ongsidlt, vernomm hätt. De Redner hatt sei Zeddl längst wedder in de Jankelsack gschob un war grad uf'm Wech in die groß Weltpolitik, wu er sich jo am beste ausgekennt hot, wie's em August blitzhaft dorch de Kopp gschoss is: Mensch, du häst doch em Außenminister e Brief kenne gewwe. Der Gedanke un die Stimm, die wu de Raum so wunnersam beherrscht hot, hun zimlich gut harmoneert. De August hot de Sinn vun der Onredd längst nemmi mitkriet. Bilder hun sich in seiner schunn immer lebhafter Phantasie braat gemach: sei Fraa, sei Kinn. Wie soll er die vun dem devisenhungriche Ceauşescu abkaafe? Er hot sei Lewe uf's Spill gsetzt, forr daß se all mol menschlicher lewe selle. Wann sei Leit awwer net raus känne, war un bleibt alles sinnlos. Wann de deitsch Außenminister vleicht ...? Wie vun're unsichtbarer Hand gfeehrt , hot er e leeres Musikblat aus seim Notteheft geriss un mit bißje ziddricher Schrift sei ganzes Laad uf un zwischen die Nottelinier gschrieb.
Eerscht wie de Außenminister vor der Blechmusik gstann hot, e Bayrehut mit're weißer Fedder uf'm Kopp un de Dirigentestecke in der Hand, is de August wedder richtich zu sich kumm. Es Publikum hot getobt un der prominent Gast hot so vill nateerlichi Fraad am Spaß ausgstrahlt, daß em August sei Idee zu'me feste Vorhaben gezeidicht is. Wie de offizielle Taal vun dem politisch Aschemittwuch rum war, hot er sich e Herz gfaßt un sei mit alle Salwe gschmeerte Kapellemaaster ersucht, des beschriebne Notteblat doch em Außenminister zu gewwe. Der hot wirklich net vill Fackse gemach, is ins Saal, hot mi'm Minister geredd un ehm des Blat iwerreicht. De August war zufriede. Er hot sich zwar nie vun aussichtslose Hoffnunge vruckt mache geloss, awwer sei Devise war schun immer: Proweere geht iwer Studeere.
♣   ♣   ♣
De Schnee is gschmolz un die Sunn hot aah em August Kraft un Zuversicht gebrung. An oom scheene Maitach hot e Brief vum Auswärtigen Amt in Bonn im Postkästche gelee. "Sehr geehrter Herr Mönch, der Bundesminister des Auswärtigen dankt Ihnen für Ihr Schreiben, mit dem sie sich für die Ausreise Ihrer in Rumänien lebenden Verwandten einsetze. Er hat mich gebeten, Ihnen zu antworten ...

♣   ♣   ♣
Am 4. März 1988 hot de August mit seiner Fraa un ehre zwaa Kinn e Päckche uf der Post ufgewwe. Adresseert war die Sendung an: Herrn Hans-Dietrich Genscher, Bundesminister des Auswärtigen. Im Päckche war e Heimatbuch vum Dorf um de Große Brunne. Uf der Titelseit war mit ungeiebter Handschrift gschrieb: "Mit inniger Hochachtung für Ihren selbstlosen Einsatz im Dienste der Menschenrechte. August Mönch."
♣   ♣   ♣
27. März 1992. De Mönchs August hot vor'm Fernseh gsitzt un wie die ganz Welt gstaunt. De dienstältst un wahrscheinlich aah erfolgreichst Außenminister der Welt is zrickgetret. Während Fachleit de ganze Owed ehre Spekulatione iwer des Ereignis ongstellt hun, is de August ganz perseenliche Gedanke nohgang: Banat, Grenz, Bayerbach, Paß, Nürnberg, Heimatbuch. Die Zeit is doch mol so langsam vergang. Forrwas vergeht se jetz so schnell.
Potche Toni
aus BANATER POST, München, 20. Mai 1992

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen